Tag archieven: EHS

Medy van der Laan: bevlogen betoog over erkenning elektrogevoeligheid

Op het Symposium Digitalisering en Energietransitie op 29 november 2023 hield Medy van der Laan, zelf elektrogevoelig, voorzitter van de Vereniging van Nederlandse banken, een bevlogen betoog over de erkenning van ElektroHyperSensitiviteit (EHS). Ze beschreef haar eigen ervaringen, waarbij ze aangaf bij voorbeeld ziek te worden in elektrische auto’s en hoofdpijn te ervaren in zalen met meerdere draadloze microfoons. Haar woorden waren herkenbaar voor velen in de zaal, die vergelijkbare ervaringen delen.

Van der Laan benadrukte het belang om mensen met EHS-klachten serieus te nemen en riep op tot meer onderzoek naar de relatie tussen straling en gezondheidsklachten. Haar oproep om de samenleving te informeren over straling en apparaten te voorzien van een uitschakel-optie werd met instemming ontvangen.

Medy’s verhaal en presentatie geven haar persoonlijke verhaal en ervaring over elektrogevoeligheid weer. Ze kwam er in 2017 na fysieke en mentale klachten achter dat ze elektrogevoelig is. In haar presentatie benadrukt zij:

  • Mensen met EHS zijn de kanarie in de kolenmijn. Misschien zijn mensen met EHS ‘the lucky ones’, omdat zij zich nu al beschermen tegen straling. Het is nog niet bekend wat de langetermijneffecten zijn van straling en ook wat de effecten zijn van de stapeling door steeds meer apparaten in en om ons huis en onze werkplek die straling produceren.
  • Better be safe than sorry: normen en afschermen. Zij pleit voor simpele oplossingen: probeer het eens uit door bijv. de wifi uit te zetten. Zij vraagt zich af waarom het zo moeilijk is om EHS serieus te nemen. Informeer de samenleving over EHS.
  • Belangrijk: het apparaat moet ‘uit’ kunnen (ook de wifi en de bluetooth moeten eenvoudig kunnen worden uitgeschakeld).

Bron: Stichting EHS

Slides van de presentatie van Medy van der Laan

Anne wordt ziek van wifi: ik slaap onder een klamboe.

Bron: www.vrouw.nl/artikel/verhalen-achter-het-nieuws/57333/anne-wordt-ziek-van-wifi-ik-slaap-onder-een-klamboe

Geschreven door Jolien van der Griendt

Anne (49) kwam in 2015 thuis te zitten met een burn-out. Tenminste, dat dacht ze. Coaching, rusten, therapie… Wat de psycholoog/gezinstherapeut ook probeerde: het ging alleen maar slechter. “Ik had het energieniveau van een 85-jarige.” Tot ze ontdekte wat er écht aan de hand was: ze lijdt aan ElektroHyperSensitiviteit (EHS).

Mensen met EHS zijn gevoelig voor de straling van sommige apparaten, zoals bijvoorbeeld mobiele telefoons en WiFi. Omdat de klachten vaag en heel uiteenlopend kunnen zijn, duurt het vaak lang voor mensen erachter komen wat de oorzaak is. En als je er eenmaal achter bent dat je gevoelig bent, moet je vaak ingrijpende aanpassingen doen.

Geen mobiel

Anne: “Ik heb geen mobiele telefoon, en moet altijd nadenken over hoe ik mijn dag indeel. Straling is overal, en als ik een paar uur op een plek met veel straling ben geweest, moet mijn lijf daarna weer een paar uur tot rust komen.

Een citytrip is bijvoorbeeld geen optie: iedereen heeft daar een mobieltje aan, er zijn geen stralingsarme plekken. Mijn man heeft het daar wel moeilijk mee, dat dat niet meer kan. Het is echt zoeken naar stralingsarme plekken. Ik kan ook niet met het openbaar vervoer.

Bromtoon

Bij mij begon het met een bromtoon in mijn hoofd. Ik kreeg ook last van trillingen in mijn benen en armen. Ik zat al thuis met een burn-out, maar kon daardoor nog slechter slapen en raakte dodelijk vermoeid. Ik was jaloers op hoeveel energie mijn buurvrouw (81) had.”

Ik heb het ‘geluk’ gehad dat de bromtoon een soort pulserend ritme had. Daardoor wist ik: ‘Dit is iets dat van buitenaf komt.’ De intensiteit was ook telkens anders, afhankelijk van de plek. Als ik bij een vriendin was, had ik er bijvoorbeeld minder last van dan in mijn eigen huis.

Tintelingen

Ondertussen werden Annes klachten steeds erger. Naast de extreme vermoeidheid had ze last van druk op haar hoofd en sterke tintelingen onder de huid. “Soms hield ik het midden in de nacht ineens echt niet meer, en dan stoof ik mijn huis uit.

Het voelt alsof je heel erg verbrand bent, maar dan toch nog in de zon moet. Je wil er dan gewoon uit, je wil er weg van.” Dat betekende dat Anne op het dieptepunt van haar klachten soms in de auto sliep, omdat dat de enige plek was waar het enigszins ging.

Zendmast

Het was alsof ik langzaam ziek werd van mijn huis. Op een gegeven moment kon ik maar heel kort op de verjaardag van mijn dochter zijn, omdat ik het niet trok om langer te blijven.

Als ik ’s nachts wakker lag, zocht ik wanhopig rond op internet wat me zou kunnen helpen. Op een Duitse site vond ik een artikel over mensen die ook last hadden van zo’n bromtoon. Daar werd het in verband gebracht met een zendmast.

Vaag verhaal

Ik vond het een vaag verhaal, maar wilde het toch maar verder onderzoeken want het zou voor mij de speld in de hooiberg kunnen zijn. Zo kwam ik op het spoor van EHS. In het begin was ik sceptisch, en mijn man al helemaal. Ik ben psycholoog en gezinstherapeut en hij is ook nogal een ‘nerd’; hij wil ook eerst precies weten hoe iets werkt voor hij het zomaar gelooft.

Uiteindelijk heeft een ingenieur ons hele huis doorgemeten. Toen bleek dat we best veel straling hadden: een smart tv die non-stop een eigen WiFi-signaal uitzendt, geluidsboxen die via WiFi werken, mobiele telefoons en opladers…”

Klamboe

De beste manier om te ontdekken of je inderdaad stralingsgevoelig bent, is door te kijken of je klachten verminderen als je uit de straling gaat. “Er zijn speciale klamboes die straling tegenhouden, waar je onder kunt slapen. Ik heb er toen eerst een gehuurd.

Na twee nachten onder die klamboe steeg mijn energieniveau van 1,5 naar 6. Zo heftig: ik kon al maanden bijna niks meer en eindelijk hadden we iets gevonden dat hielp!”

Voicemail

Anne en haar gezin waren blij dat er eindelijk een aanknopingspunt was, maar dat betekende ook dat er heel veel moest veranderen. “Dat is een moeilijk proces. Zelf was ik in het begin ook nog eigenwijs, en wilde ik toch mijn telefoon nog gebruiken.

Maar als ik dan iemand geappt had, tintelden mijn vingers daarna nog twee minuten. En als ik probeerde mijn voicemail af te luisteren, ook al legde ik mijn telefoon op een afstandje op speaker, voelde het alsof ik een soort ’tik’ op mijn hoofd kreeg.

Aanpassen

Inmiddels is het verboden om telefoons te gebruiken in ons huis. Voor mijn twee pubers was dat wel even heftig. Maar nu vinden ze het eigenlijk wel fijn. Ze merken dat ze niet verslaafd zijn, zoals veel van hun leeftijdsgenoten. En ze vonden dat ik daarvoor eigenlijk ook te veel met mijn telefoon bezig was.

Maar het betekent wel dat ik heel anders in het leven sta. Als ik ergens met iemand heb afgesproken, moet ik accepteren dat iemand soms gewoon niet op komt dagen; ik ben immers niet bereikbaar mocht zijn/haar schema veranderen.

Glans eraf

Er was een tijd waarin ik, als ik boodschappen ging doen, eruit zag alsof ik een minuut gratis winkelen had gewonnen. Zo erg was het om op zo’n drukke plek te zijn. Nu gaat dat gelukkig beter. Ik kan ongeveer drie uur in een ‘slechte’ omgeving zijn. Toen ik met mijn dochter naar The Lion King kon, was dat echt een overwinning.

Toch is de glans een beetje van mijn leven af. Ik kan wel weer meedoen in de maatschappij, maar het voelt alsof ik er nog buiten sta. Ik kan niet in een moderne auto rijden en draag altijd een hoed met bescherming. Ik mijd grote groepen mensen, terwijl ik eigenlijk echt een mensen-mens ben.

Ik moet altijd nadenken over wat ik op een dag wel en niet kan doen, en hoe lang ik moet ‘bijkomen’ als ik op een plek met veel straling ben geweest. De toekomst is onzeker: als ergens een zendmast wordt neergezet, kan het zijn dat ik een nieuw huis of nieuw werk moet zoeken.”

Onderzoeken

Over EHS wordt steeds meer bekend. Er zijn onderzoeken waarin het verband wordt aangetoond, maar ook onderzoeken waaruit dit niet naar voren komt. De wetenschappers zijn er nog niet uit hoe het precies zit.

Bovendien spelen er grote financiële belangen mee. “Dat er niet openlijk over gepraat kan worden, vind ik een van de moeilijkste dingen. Het is een ongemakkelijke waarheid die niemand wil kennen.”

Zichtbaar

Het ‘helpt’ dat het effect van straling op Anne heel zichtbaar is. “Hoe het met mij gaat, is onbewust een soort meter voor of er straling is. Het gebeurde regelmatig dat mijn kinderen merken dat ik opeens minder goed uit mijn woorden kom en wit wegtrek, terwijl ik helemaal niet weet dat er een telefoon in de buurt is.

Tot een van mijn kinderen ineens zegt: ‘Ai, vergeten op vliegtuigstand te zetten!’ Op mijn werk moeten mijn cliënten hun telefoon dus ook uitzetten. Hetzelfde geldt voor collega’s tijdens vergaderingen.

Beroerd

Een keer had een collega per ongeluk haar tas met haar telefoon naast mijn voeten gezet, toen werd ik tijdens die vergadering ineens heel beroerd. Heel vervelend, maar het helpt wel voor het begrip.

Buiten mijn directe familie is dat lastiger. Er zijn echt wel mensen geweest die dachten: ‘Wat is dit, spoort zij nog wel?’. Ik vind het ook niet gek dat mensen het soms niet begrijpen, maar inmiddels maak ik me daar niet zo druk meer om. Ik weet hoe het zit, en dat is het belangrijkst.”

Chronisch vermoeid

Ondanks het feit dat het leven met EHS veel aanpassingen vergt, is Anne ook dankbaar. “Als er ik niet achter was gekomen, had ik nu waarschijnlijk chronisch vermoeid thuis gezeten. Veel mensen met EHS zijn hun baan verloren of zitten thuis, helemaal geïsoleerd. Ik prijs mezelf gelukkig met alles wat ik nog wel kan.”

Ziek door straling: GGD pleit voor stralingsvrij woongebied

Bron: https://eenvandaag.avrotros.nl/item/ziek-door-straling-ggd-pleit-voor-stralingsvrij-woongebied/

Bekijk ook de uitzending van EenVandaag!

Hoofdpijn, allergieën, slapeloosheid, depressie, hartkloppingen en oververmoeidheid: duizenden mensen zeggen deze klachten te krijgen door de straling van zendmasten, wifi, mobiel bellen en appen. Het wordt Elektro Hypersensitiviteit (EHS) genoemd, maar het wordt door de wetenschap niet erkend. Steeds meer landen nemen maatregelen rondom straling, maar in de wetenschap is EHS nog niet erkend.

Elektro Hypersensitiviteit, ook wel EHS, is een overgevoeligheid voor de blootstelling aan elektromagnetische velden. EHS is echter een diagnose van de patiënten zelf, niet van artsen.

De medische wereld heeft geen verklaring voor de klachten van de patiënt. Er is nog geen eenduidig bewijs dat het aan de straling ligt en meerdere onderzoeken spreken elkaar tegen. De elektro-gevoeligen voelen zich daarom niet erkend.

Toch lijkt er hoop te zijn: experts geven nu adviezen over bescherming tegen straling van deze apparaten. Er bestaat sinds kort zelfs de eerste stralingsvrije camping. De landelijke GGD pleit voor een stralingsvrij gebied ergens in Nederland.

Mobieltjes mogelijk kankerverwekkend

De World Health Organisation classificeert sinds 2011 mobieltjes als mogelijk kankerverwekkend. Steeds meer landen raken hiervan doordrongen en nemen voorzorgsmaatregelen ondanks het ontbreken van een wetenschappelijke duidelijkheid.

Zo komt er in Frankrijk een totaal verbod op het gebruik van mobiele telefoons op lagere en middelbare scholen. In België komt er in mei een voorstel voor de erkenning van Elektro Hypersensitiviteit. In Zweden zijn er al sinds 2006 stralingsvrije ruimten in ziekenhuizen.

In april 2017 oordeelde een Italiaanse rechter dat de mobiele telefoon de oorzaak was van een hersentumor en moet een schadevergoeding uitgekeerd worden. Ook het Spaanse Hooggerechtshof besloot daartoe  in 2016 bij een telecommunicatie ingenieur.

In Nederland worden geen voorzorgsmaatregelen getroffen. Het standpunt is dat straling van draadloze communicatie niet schadelijk is.

De ontdekking: ik heb EHS

Carolien Schooneveld viel ineens van haar fiets. Haar kantoorwerk werd voor haar steeds zwaarder. Vanaf 1997 gaat ze van de ene specialist naar de andere op zoek naar een verklaring. Haar vader, die ook gevoelig was voor straling en daar een boek over schreef, attendeerde haar erop dat ze wel eens een overgevoeligheid voor de straling zou kunnen hebben.

Net als haar vader, zou Schooneveld EHS hebben. “Ik had hele andere klachten dan hij. Mijn vader had migraine. Toch wilde hij dat ik onderzocht of het met straling te maken had. Het lijkt iets genetisch te zijn”, vertelt Schooneveld.

Schooneveld was blij dat ze maatregelen kon treffen. “Ik heb, samen met een specialist op het gebied van meten van elektromagnetische velden, naar een woning gezocht”, legt ze uit. “Nu woon ik  daar al 16 jaar zonder problemen. We hebben wat aanpassingen moeten maken, maar ik kan hierdoor gewoon werken en leven”.

Je kan leven met EHS als je er op tijd bij bent

Schooneveld vindt het belangrijk dat er meer informatie wordt verstrekt over EHS, omdat je volgens haar goed met de ziekte kan leven als je er op tijd bij bent. Daarom zet Schooneveld zich nu beroepsmatig in voor de voorlichting. “Ik heb een eigen praktijk en netwerk om mensen met EHS te helpen.”

Zo praat ze onder andere met werkgevers hoe ze de werkplek stralingsvrij kunnen krijgen. Ook helpt ze mensen om hun huis aan te passen: met eco-wifi routers en aluminiumfolie. “Soms moeten mensen verhuizen”, vertelt ze.

Schooneveld heeft de afgelopen jaren zes zelfdodingen en euthanasie-gevallen meegemaakt ter gevolgen van EHS-klachten. “Maar als je er op tijd bij bent, voorkom je dat mensen zo ziek en depressief worden, ze hun werk verliezen en steeds verder afglijden.”

Pleidooi voor een stralingsvrij woongebied

Fred Woudenberg is verbonden aan Kennisplatform Elektro Magnetische Velden. Hij gaat er van uit dat ondanks het ontbreken van wetenschappelijke bevestiging het niet kan worden uitgesloten dat sommige mensen daadwerkelijk gevoelig zijn voor elektromagnetische velden.

Woudenberg vindt dat je zieke mensen moet erkennen. “Er zou in Nederland één stralingsvrij woongebied moeten komen voor deze groep. Ook is er geen expertise aanwezig over EHS. Zorg dat die er komt. Er moet ook een stimuleringsbudget beschikbaar komen om een specialist aan te trekken.”

500.000 mensen met EHS

Volgens het Kennisplatform is er voor de Nederlandse situatie geen betrouwbare informatie beschikbaar over het aantal mensen dat gezondheidsklachten ervaart in de buurt van elektromagnetische velden.

Een informele schatting van de Stichting Elektrohypersensitiviteit, de zelfhulpgroep voor lotgenoten, is dat 3% van de mensen in onze samenleving is overgevoelig voor elektromagnetische velden. Dat zijn in Nederland zo’n 500.000 mensen.

Een Vandaag 06-07-2018 Redactie: Henriette van Rijsingen, Verslag: Gerie de Jong