For an English translation see the second part of this article or read directly an excellent approach on electricsense.com/4043/electrical-sensitivity-research-diagnosis-and-treatment/ .

Pour une explication en Francais: www.robindestoits.org/EHS-electrosensibilite_r55.html .

Gerelateerde Engelstalige video (3 min): blog.diagnose-funk.org/2012/01/24/swedes-fear-exposure-to-electromagnetic-fields/ .

Een waarschuwing van elektrogevoeligen

Onlangs verscheen het kennisbericht Elektrogevoeligheid van het Kennisplatform Elektromagnetische Velden, met betrekking tot gezondheidsklachten van mensen.
Inmiddels is dit rapport (tijdelijk?) teruggetrokken.
In het rapport werd volledig voorbijgegaan aan de meer dan 1000 wetenschappelijke aanwijzingen die er zijn voor gezondheidseffecten van elektromagnetische straling.

Sterker nog, er werd op basis van een aantal mislukte ‘provocatieonderzoeken’ aangeraden om cognitieve therapie als behandeling te proberen. Hiermee worden elektrogevoeligen – degenen die gezondheidsklachten rapporteren n.a.v. elektromagnetische velden – ten onrechte in de psychologische hoek gedrukt, terwijl zij juist een waarschuwingsfunctie vervullen.

Elektrogevoeligheid: officiële erkenningen

Het Europees Parlement nam op 2 april 2009 een resolutie aan over gezondheidsrisico’s in verband met elektromagnetische velden, met 566 stemmen voor. Zij verzoekt daarin (punt 28) de lidstaten het voorbeeld van Zweden te volgen en mensen die lijden aan elektromagnetische overgevoeligheid, te erkennen als personen met een handicap, zodat zij passende bescherming en gelijke kansen krijgen. In Noorwegen is een extensie gemaakt op de ICD-10 lijst van de WHO, waarin op p.33 ‘electromagnetic intolerance’ genoemd wordt als aandoening. (Zie het PDF bestand dat onder aan dit artikel is toegevoegd).

Ervaringen van elektrogevoeligen.

De oud-minister-president van Noorwegen en oud-voorzitter van de WHO, Gro Harlem Brundtland, kon geen mobiele telefoon in haar kamer tolereren Berichten%20Nederland/31.
Brian Stein uit Engeland, directeur van een bedrijf met 5000 werknemers, werd overgevoelig na meer dan tien jaar mobiel bellen. Ook Ulrich Weiner uit Duitsland, die 20 jaar lang een ingenieursbureau runde. Oud medisch student Arthur Firstenberg. Een overzicht van enkele internationale ervaringen staat hier. Het verhaal van Gaute Solheim van 12 jaar oud uit Noorwegen, die niet meer naar school kan. Nederlandse ervaringen: Arjen Witzel (33), elektromonteur en vroeger zendamateur, ‘Ziek van straling GSM-masten.’ Edwin van Vierzen, ‘Slapen in een kooi tegen de GSM-straling.’ Freek van den Hengel, ‘Op de vlucht voor elektrische en magnetische velden.’ Ria Luttinkhold en haar zoon die niet meer naar school kan, ‘Help, de kerktoren geeft straling’.

‘Ingebeeld,’ zegt het boerenverstand ons in eerste instantie. Maar denk eens wat langer na.

Zou bijvoorbeeld iemand die een uitkering wil, een simulant, verzinnen dat hij ‘allergisch is voor EMV’s? Dat is niet officieel erkend in de meeste landen, er bestaat geen diagnose voor. Bovendien, dat geldt niet voor een directeur. Een verhaal zoals van Brian Stein (eerst hoofdpijn van mobiele telefoons, daarna van allerlei huishoudelijke apparaten) dat verzin je niet. En waarom zouden kinderen dit zich inbeelden? De foto’s bij het artikel van Gaute Solheim spreken boekdelen.

‘Waarom zou iemand zoiets als intolerantie voor elektriciteit verzinnen? Niemand onthoudt zich vrijwillig van het gebruik van een telefoon, naar de dokter gaan, televisie kijken, het kopen van kleding, voedsel, kunnen rijden in een auto, bus, trein, koken eten etc. Er zijn geen voordelen aan elektrogevoeligheid, alleen nadelen. Waarom zou iemand die geniet van zijn leven, sociaal actief is, een baan en appartement, huis en auto heeft, zich plotseling volledig isoleren? Niet meer uitgaan, stoppen met werken, verhuizen naar een elektriciteitsvrij huisje in het bos, niet in de zon lopen, alleen fietsen, nooit de telefoon gebruiken, tv kijken enzovoorts, als de persoon in kwestie geen schade zou ondervinden van deze dingen?’ (Uit brief 66 van het boek Black-on-white).

Elektrogevoeligheid. Niet meer overal kunnen gaan en staan waar je wilt. Mensen die 100% aanspreekbaar en rationeel zijn. Er zijn velen met klachten. Uit alle lagen van de samenleving en alle beroepen.

In tegenstelling tot wat de industrie (en zelfs de overheid) ons wil doen geloven zijn er wetenschappelijke tijdschriften vol met aanwijzingen, die werkingsmechanismen aandragen en mogelijke verklaringen geven voor bovenstaande menselijke ervaringen, ten gevolge van de inwerking van EMVs.

De industrie cre�ert en zaait wetenschappelijke twijfel en de belangen zijn groot.

De klachten beginnen subtiel.

Er zit een lange opbouwperiode in, waarin je niets voelt. Je voelt het ook nooit direct. We hebben er geen zintuig voor. Je voelt het indirect. Vermoeidheid, ge�rriteerdheid. Slecht kunnen concentreren. Vaker verkouden. Een verzwakt immuunsysteem. Langzaam kan het erger worden. Hoofdpijn, misselijkheid. Het lichaam waarschuwt ons. Vaak zit er een lange tijd tussen blootstelling en optreden van de klacht zodat je het niet koppelt. Meer blootstelling geeft meer risico.

De meeste mensen weten niet eens hoe of wanneer ze worden blootgesteld (door hun eigen apparatuur, van de buren of door zendmasten.) Elektrosmog is een verborgen vervuiler. Mensen weten niet op welke plaatsen een hoge veldsterkte heerst. Dat kan van de ene op de andere kamer in een huis een factor 10.000 schelen. Het hangt er maar net vanaf of je je in de hoofdbundel van een GSM/UMTS antenne bevindt (is de antenne te zien?), of dat er een aantal betonnen muren tussen zitten. Ook de apparatuur in huis speelt een belangrijke rol. Staat het DECT basisstation toevallig naast je bed, of staat het beneden in de woonkamer? Dat maakt het verschil tussen 1000uW/m2 en 1uW/m2 veldsterkte. Het lijkt wel Russisch roulette.

Daar komt bij dat vrijwel niemand zijn moderne apparaten wil opgeven, en niemand denkt er zelf last van te hebben. Totdat het niet meer valt te ontkennen.

Acties van Big Telecom

De telecom-industrie beweert met succes dat er een overdreven angst bestaat voor zenders en antennes. Een Oostenrijkse en Zwitserse studie (p.30) tonen echter aan dat omwonenden van antennes helemaal geen ongebruikelijke angst vertonen. De provocatieonderzoeken en de ‘meta-studie’ van Rubin zijn de meest recente droevige bekroning van het zaaien van wetenschappelijke twijfel door de industrie. Mensen kunnen niet meteen blind zeggen of de antenne uit of aan staat. De mensen zouden serieuze klachten hebben, maar deze zouden niet veroorzaakt worden door EMVs. Er wordt niet bij vermeld waar dan wel door, of het moet zijn door onbewezen attributie- en nocebo-effecten, en ‘angst’. Dat is wat de industrie wil horen, en veel onderzoek-financiering gaat nu in die richting. Hoeveel psychiatrische patiënten hebben we straks? Als we dat moeten geloven bestaat er een internationale volksparanoia voor elektromagnetische velden. De Gezondheidsraad, Cie. EMV, en het Kennisplatform EMV nemen gretig het advies van psycholoog Rubin over om cognitieve therapie te proberen op ‘zelfverklaarde elektrogevoeligen’. In welk licht moeten we dat plaatsen als je weet dat er kinderleukemie, DNA schade, melatonine reductie, calcium metabolisme veranderingen, en EEG veranderingen zijn aangetoond in tientallen replicatiestudies (p.26-p.27)?

Elektrogevoeligen worden in de psychologische hoek gedrukt, terwijl zij juist een waarschuwingsfunctie hebben.

Het negeren van de waarschuwingsfunctie, die deze mensen vervullen, en het plaatsen van elektrogevoeligen in de psychiatrische hoek is een doodzonde. Luister naar deze waarschuwing. Het zou, hoe wrang ook, een voordeel kunnen zijn om koppijn, misselijkheid etc. te ondervinden door ongezonde EMV’s. Beter dat, dan na tien jaar veelbellen een hersentumor.

De dokter staat met zijn mond vol tanden.

Artsen horen van de Gezondheidsraad dat het allemaal tussen de oren zit. Ze hebben veelal geen verstand van begrippen als veldsterkte etc., en geen kennis van genoemde wetenschappelijke aanwijzingen voor de gezondheidseffecten daarvan. Mensen die ziek worden van EMV’s worden onterecht als paranoia gediagnosticeerd, van het kastje naar de muur gestuurd. Of er wordt een diagnose gesteld uit een vakje waar de gezondheidsklachten enigszins inpassen (ME, CVS, fibromyalgie). Of mensen worden simpelweg weer teruggestuurd naar hun werklocatie, waar ze bijvoorbeeld ziek worden van de DECT en Wireless LAN installatie, de zendmast tegenover het kantoor, of het vele mobiel bellen. Nergens mag worden toegegeven dat EMV’s wellicht een oorzaak zouden kunnen zijn. Nergens mag worden erkend dat het beter met deze mensen gaat op het moment dat ze de EMV’s verminderen.

Afscherming en ontwijking van velden werkt.

Een markt floreert en woonhuizen worden aangepast. Voor wie dat zich kan veroorloven.

Eigenlijk ligt het voor de hand dat kunstmatige externe elektromagnetische velden bij mensen schade en overgevoeligheid veroorzaken. Het menselijk zenuwstelsel, de hersenen, en de celcommunicatie: samen vormt dit alles een grote elektromagnetische machine.

De toekomst

Voor wat betreft de toekomst, is de vraag nu hoeveel mensen er ziek zullen worden en op wat voor termijn ze ziek zullen worden. Maar simpelweg omdat de blootstelling explosief toeneemt, zullen de gezondheidseffecten toenemen, en zullen dus de verhalen over elektrogevoeligheid hardnekkiger worden. Bij elke nieuwe draadloze technologie waarmee we de veldsterkte verhogen, en de 24 uurs belasting verhogen, zullen nieuwe mensen klachten ontwikkelen.

Dat zou nog wel eens een gitzwarte toekomst kunnen worden, in het bovenstaande licht bezien. Wat gebeurt er over tien/twintig jaar met de kinderen die nu dagelijks urenlang mobiel bellen? Smartphones, ultra-breedband wireless video, Long Term Evolution (‘LTE’). Al deze technologieën bevinden zich in een exponentiële stijging. Er is de massale invoering van WiFi in steden, scholen, en straten, kortom overal waar mensen zijn. De mensen zijn verzot op de technologie, en willen altijd online zijn. Het heeft een onmisbare sociale functie gekregen, en wordt geassocieerd met intelligentie, succes, en mooie mensen. Dat laatste is het resultaat van een enorm marketingeffort van de wireless industrie.

Hebben we een vergelijkbare situatie eerder gezien in de geschiedenis, en wat hebben we daarvan geleerd?

Redactie Stopumts.

Voor het Nederlandstalige PDF bestand ”Electrosensibiliteit” uitgebracht door de Belgian BioElectroMagnetic Group klik op het mediafragment.

Voor een uitstekend Engelstalig persoonlijk verslag over EHS en hoe daar het beste mee om te gaan zie:
electricsense.com/report/EMF_REPORT_v1.0.pdf .

————————————————————————————

English Translation:

A warning from the electrosensitive

People tend to ignore the more than 1000 scientific publications out there showing unhealthy physical effects of electromagnetic radiation. Rather, they recommend the electrosensitive (who report health problems caused by electromagnetic fields) to see the shrink. Scientific support for that is based on a number of failed ‘provocation studies’ from Rubin et al.. Electrosensitives are placed wrongly in the psychological corner, while they in fact serve an important warning function.
(Translated from Dutch. Original at StopUMTS see www.stopumts.nl )
Electrosensitivity – official recognition?

The European Parliament adopted a resolution on 2 April 2009 concerning health risks associated with electromagnetic fields, with 566 votes in favor. The resolution reads that (paragraph 28) Member States should follow the example of Sweden for people suffering from electromagnetic hypersensitivity, to recognize those persons as having a disability so that appropriate protection can be provided and those people have equal opportunities. In Norway, an extension was made to the ICD-10 list of the WHO, in which on p.33 ”Electromagnetic intolerance” is mentioned as a condition.

Experiences from electrosensitives.

The former prime minister of Norway and former chair of the WHO, Gro Harlem Brundtland , could not tolerate a mobile phone in her room. Brian Stein from England, director of a company with 5000 employees, became hypersensitive after more than ten years of making calls on the mobile phone. Also Ulrich Weiner of Germany, who ran an engineering firm for 20 years. Former medical student Arthur Firstenberg. The Story of Gaute Solheim (use Google Translate), 12 years old, from Norway, who can no longer go to school. Dutch experience: Arjen Witzel (33), former electrician and amateur, ” Sick of cell tower radiation . ”Edwin Vierzen,” Sleeping in a cage shielding from the GSM radiation . ”Freek van den Hengel, ”Fleeing from electromagnetic fields. ” Ria Luttinkhold and her son who both have electrosensitivity, ”Help, the church is radiating” .

”An imagined disease,” common sense tells us at first glance. But think some more.

For example, how could anyone benefit from claiming to be allergic to EMFs? This is not officially recognized in most countries, there is no diagnosis. For example, why would a director of a succesful company with >5000 staff pretend so? A story like Brian Stein’s (first headaches from mobile phones, then reactions from all sorts of electrical household appliances) – is simply too bizarre to be imagined – by multiple people in multiple continents. This is not mass hysteria. And why should the children imagine this? The photographs in the article about Gaute Solheim speak volumes.

”Why would anyone invent something like intolerance for electricity? Nobody would voluntarily refrain from using a phone, going to the doctor, watching television, buying clothes, food, being able to drive in a car, bus, train, cook food etc . There are no benefits from electrical sensitivity, only disadvantages. Why would someone who enjoys life, is socially active, has a job and an apartment, house and car, suddenly completely isolate themselve? No more going out, stop working, move to an electricity-free cottage in the woods, not anymore in the sun, walking, bicycling, never use the phone anymore, watching TV etc.? Why would anyone do that if the person in question would not experience negative effects from doing so? ”( letter 66 of the book Black-on-white ).
Electrosensitivity. Not being able to go where you want. People who are 100% accountable and sensible. There are many people reporting these complaints. From all walks of society and all professions.

Contrary to what the industry (and even the government) wants us to believe there are more than 600 scientific publications (from a Belgian doctor: translate with Google), that put forward possible operating mechanisms and possible explanations for these human experiences, due to the action of EMVs. The-industry creates and disseminates scientific doubt and the stakes are high.
The symptoms begin subtly. There is a long ‘incubation’ period, during which you feel nothing. You never feel it immediately. We have no sense for it. You feel it indirectly. Fatigue, irritability. Poor ability to concentrate. Frequent colds. A weakened immune system. It can slowly get worse. Headache, nausea. The body warns us. There is often a long time between exposure and action of the complaint so that you do not link it. More exposure gives greater risk.
Most people do not know how or when they are exposed (by their own equipment, the neighbors or masts.) Electrosmog is a hidden polluter. People do not know which places have a high field strength and which places have a low field strength. From one room the difference can be a factor of 10,000. It just depends on whether you are in the main beam of a GSM / UMTS antenna, or if there are some concrete walls in between you and the mast. The ‘household devices’ play an important role. WiFi, cordless phones (DECT). Is the DECT base station placed next to your bed, or it is downstairs in the living room? That makes the difference between 1000uW/m2 1uW/m2 and field strength.

Most importantly, nobody wants to give up their modern equipment, and nobody wants to know there might be a health problem. Until it can no longer be denied.

The telecom industry argues successfully that there is an exaggerated fear of transmitters and antennas. An Austrian and Swiss study (p.30) show that living near antennas does not cause unusual fears. The provocation studies and meta-study by Rubin , the most recent sad culmination of the creation of scientific doubt by the industry. Blinded people can not immediately say whether the antenna is on or off. ”People have serious health complaints, but these are not caused by EMVs.” The crazy idea is purported that the health complaints must be caused by ‘attribution’ and ‘nocebo effects’, and… ‘fear’. That is what the industry wants to hear, and much research funding is now going in that direction. How many psychiatric patients will there be? We are led to believe that there is an international paranoia for electromagnetic fields. The WHO eagerly takes the advice of psychologist Rubin to try cognitive therapy on ”self-proclaimed electrosensitives.”
But in the mean time you can read in hundreds of scientific publications that childhood leukemia, DNA damage, melatonin reduction, calcium metabolism changes, and EEG changes have been linked to EMFs in dozens of replication studies. See this recent special issue of Elsevier Pathophysiology:

www.journals.elsevierhealth.com/periodicals/patphy/issues/contents?issue_key=S0928-4680%2809%29X0003-9
Electrosensitives are placed in the psychological corner, while they fulfill an important warning function. Ignoring this warning and placing electrosensitives in the psychiatric corner is a mortal sin. It might even be an evolutionary advantage to suffer from headaches, nausea etc. from unhealthy EMFs. Better that, than to end up after ten years with a brain tumor .

Finally, it is quite obvious that artificial external electromagnetic fields in humans can cause damage. The human nervous system, brains, and cell communication: it’s all one big electromagnetic machine .

The Editor.

Bekijk het PDF bestand
Bekijk of beluister het mediafragment