Bron: Omroep Zeeland

Dinsdag 11 juli 2017

Hoofdpijn, slaapproblemen, hartkloppingen, Dieneke Parlevliet uit Zierikzee had er last van en denkt dat dit kwam door elektromagnetische straling. “Zendmasten, smartphones, wifi en andere apparatuur maken me onrustig en vermoeid.”

“Ik kwam erachter in 2003, toen een oom naast me zat te bellen. Ik kreeg acuut hartkloppingen en voelde me heel druk worden. Door de jaren heen merkte ik dat deze onverklaarbare klachten toenamen als ik dicht in de buurt van zendmasten en veel wifi was.”

Stralingswerende muren

En dus heeft Dieneke Parlevliet allerlei aanpassingen gedaan om de straling in haar huis te minimaliseren. “Ik heb thuis geen wifi, maar internet uit een draadje. Ook maak ik gebruik van een speciale draadloze huistelefoon die vijf keer minder straling afgeeft. En in bepaalde muren is stralingswerend doek aangebracht. Je hebt namelijk ook te maken met buren die bijvoorbeeld wifi gebruiken.”

Het is de Zierikzeese gelukt om thuis een stralingsarme omgeving te creëren, maar ook buitenshuis vermijdt ze elektromagnetische straling zo veel mogelijk. “Tijdens een vergadering op mijn werk vraag ik aan collega’s of ze hun smartphone op vliegtuigstand willen zetten.”

Wetenschappelijk bewijs?

De vraag is of elektromagnetische straling echt de oorzaak is van de klachten. Dieneke Parlevliet is ervan overtuigd. “Er zijn wereldwijd wel achtduizend wetenschappelijke onderzoeken gepubliceerd waaruit blijkt dat al die straling slecht is voor ons. In Zweden is elektrogevoeligheid inmiddels een officieel erkende beroepsziekte. Ook in het Europees Parlement is er aandacht voor. Nederland loopt wat dat betreft achter.”

Een andere vraag is hoe het kan dat de één wel elektrogevoelig is en de ander niet. “Het lijkt erop dat sommige mensen een extra buffer hebben. Maar heel veel mensen hebben vage klachten waarvan ze niet wéten dat het door elektromagnetische straling komt. Pas als ze hun wekkerradio en mobiele telefoon van hun nachtkastje halen, merken ze dat ze veel beter slapen.”

Het Zeeuws Platform Stralingsrisico’s bestaat tien jaar (foto: Omroep Zeeland)

Tien jaar Zeeuws Platform Stralingsrisico’s

In 2007 richtte Dieneke Parlevliet met een aantal anderen het Zeeuws Platform Stralingsrisico’s op. In het tienjarig bestaan heeft het Platform vooral bereikt dat stralingsgevaar meer aandacht en bekendheid heeft gekregen. Maar het werk is nog niet af. “In 2018 komt er een nieuwe Omgevingswet die meer verantwoordelijkheid bij gemeenten legt als het bijvoorbeeld om de plaatsing van zendmasten gaat. We willen dus met de Zeeuwse gemeenten om tafel om te kijken hoe we voor alle Zeeuwen een stralingsarme woonomgeving kunnen creëren. En natuurlijk willen we elektrogevoelige Zeeuwen blijven ondersteunen. ”

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie heeft naar schatting drie procent van de bevolking last van elektrostress. Het energiesysteem van de mens reageert niet altijd goed op elektromagnetische velden van mobiele apparaten. Het menselijk lichaam bevat zelf ook elektromagnetische straling.

Voormalig premier van Noorwegen en voormalig Algemeen Directeur van de Wereldgezondheidsraad (WHO) Gro Harlem Brundtland krijgt hoofdpijn van het gebruik van een mobiele telefoon. Alsof dat nog niet genoeg is: Mensen in haar nabijheid moeten de telefoon uitzetten om te voorkomen dat ze last krijgt. ”Het is niet het geluid, maar de elektromagnetische straling waar ik op reageer.

Vertaling van het voorpagina-artikel in de Noorse krant “Dagbladet” van 9 maart 2002
Straling van mobiele telefoons geeft Gro Harlem Brundtland hoofdpijn.

Aud Dalsegg

WHO-directeur-generaal Gro Harlem Brundtland (62), krijgt hoofdpijn als ze belt met een mobiele telefoon. Dat is niet het enige: mensen in haar nabijheid moeten hun telefoons uitschakelen om ongemak te voorkomen.

“Het is niet het geluid, maar de elektromagnetische straling waar ik op reageer. Mijn overgevoeligheid gaat zover dat ik zelfs reageer op mobiele telefoons binnen ongeveer vier meter,” vertelt Gro. Als we met haar op het kantoor zitten bij “Helsetilsynet” in Oslo vraagt ze of er een aktieve mobiele telefoon in de kamer is. Ze zegt dat ze een lichte hoofdpijn ontwikkelt. De mobiele telefoon van de fotograaf was ingeschakeld, op de trilstand in de zak van zijn jas.

De vroegere premier heeft zelf geen mobiele telefoon, maar ze ontving voorheen veel gesprekken op de mobieltjes van naaste medewerkers. Ze zegt dat er alle reden is om voorzichtig te zijn met het gebruik van de mobiele telefoon. “In het begin voelde ik alleen een plaatselijke warmte rond mijn oor. Maar de klachten werden alleen maar erger, en werden tot een sterke hinder en hoofdpijn elke keer als ik gebruik maakte van een mobiele telefoon”, zegt Gro. Ze dacht dat ze kon ontsnappen aan de pijn door kortere gesprekken te voeren, maar het hielp niet. Het heeft haar ook niet geholpen om te stoppen met het gebruiken van een mobiele telefoon.

Vandaag de dag is het een hulpmiddel dat iedereen gebruikt, ook op haar werkplek, de World Health Organisation (WHO) in Genève. “Ik voelde me na een tijdje alsof ik een gevoeligheid voor de straling had ontwikkeld. En om niet als hysterisch te worden bestempeld – dat de mensen zouden denken dat dit gewoon iets wat ik me in mijn hoofd had gehaald – heb ik verschillende tests gedaan. Mensen zijn in mijn kantoor gekomen met hun mobieltje verborgen in hun zak of tas. Zonder te weten of deze was in- of uitgeschakeld, hebben we mijn reacties getest. Ik reageerde steeds wanneer de telefoon aan was – nooit wanneer deze was uitgeschakeld. Dus er is geen twijfel mogelijk.”

Hoe zit het met pc’s?
– “Als ik een laptop vastpak om te lezen wat er op het scherm staat, voelt het alsof ik een elektrische schok krijg via mijn armen.”

De hoofdpijn die ze krijgt van de straling van mobieltjes houdt aan tot ongeveer een half uur tot een uur na de blootstelling.

Kan niet tegen draadloze huistelefoons (DECT)

Draadloze huistelefoons worden steeds vaker gebruikt en er wordt gezegd dat ze sterker uitstralen dan mobiele telefoons [omdat de DECT-telefoons niet met laag vermogen kunnen zenden]. Gro kan deze telefoons ook niet uitstaan. Ik krijg onmiddelijk een reactie als ik een dergelijke telefoon aanraak”.

Adviseert u tegen het gebruik van mobiele telefoons?
“We hebben niet genoeg wetenschappelijk bewijs om een duidelijke waarschuwing uit te kunnen brengen. Het is bijvoorbeeld niet aangetoond dat de straling kan resulteren in hersenkanker. De WHO heeft hiervoor een groot onderzoek in gang gezet en in de komende 2-3 jaar zullen we hopelijk betere antwoorden vinden op deze vragen. Maar ik begrijp de wetenschappers die waarschuwen. Ik denk dat we goede redenen hebben om voorzichtig te zijn, en niet meer gebruik te maken van de mobiele telefoon dan strikt noodzakelijk. En hoe jonger je bent, des te meer reden om dit serieus te nemen. Ik vind dat je het voorzorgsbeginsel zou moeten volgen,” aldus Gro Harlem Brundtland.

Voorheen hebben wetenschappers en artsen overgevoeligheid voor elektriciteit genegeerd. De Noorse Vereniging voor Elektrogevoeligen kreeg zoveel weerstand dat ze hun werk moesten stoppen [later zijn ze weer begonnen].

“Maar ik ben ervan overtuigd dat het serieus moet worden genomen. Sommige mensen ontwikkelen een gevoeligheid voor elektriciteit en straling van mobiele telefoons of apparatuur zoals pc’s. Of deze gevoeligheid kan leiden tot nadelige gezondheidseffecten zoals kanker of andere ziekten, weten we nog niet.

Maar ik denk dat we het voorzorgsbeginsel moeten volgen, vooral als het gaat om onze kinderen.”

Voor een Engelse vertaling, zie de Zweedse vereniging Elektrogevoeligheid (feb.se): Gro Harlem Brundtland. (Op de link klikken, dan CTRL-F typen, dan ‘brundtland’ intypen om het artikel te vinden.)

Interview met Gro Harlem Brundtland in BBC News: Mobile fears of world leader (BBC News)

Update juli 2013

Gro Harlem Brundtland heeft opnieuw verklaard dat zij nog steeds elektrogevoelig is. (Bron: microwave news.)

Gro Harlem Brundtland very rarely uses a cell phone, contrary to the impression promoted by the Norwegian Minister of Health that she is no longer electrosensitive, according to a message from Brundtland herself. Brundtland, a medical doctor, is a former prime minister of Norway and was the director of the WHO from 1998 to 2003.

“In her daily work, Gro Harlem Brundtland uses a PC with a cabled, not wireless, Internet connection. Second, she uses a mobile device —a Blackberry— for e-mail. She avoids speaking on cell phones, but has done so a very small number of times,” reads a statement released by Brundtland’s press assistant over the weekend. The message was sent to Thomas Ergo, a reporter for Aftenbladet, a Norwegian newspaper, who broke the story late last week. (See also our report.)

“Brundtland’s comments are the first time she has talked to the press about her electrosensitivity in 11 years,” Ergo noted in an e-mail to Microwave News.

Ergo’s follow-up article on Brundtland ran in Aftenbladet yesterday under the headline, “I Avoid Talking on Mobile Phones.”

Ergo asked Jonas Gahr Støre, the health minister, whether he had misrepresented Brundtland in an effort to promote government policy that RF radiation is safe and causes no ill effects. Støre denied the charge, adding that his views on RF are based on the scientific advice he receives.

Brian Stein is de directeur van Samworth Brothers, een onderneming met een omzet van 500 miljoen Britse Pond en met 5.000 man personeel, producent van bevroren kwaliteitsvoeding, Hij heeft een MBA, is getrouwd, drie kinderen, is een sporter, speelt bridge en is een fervent supporter van Liverpool. Na vijftien jaar mobiel telefoneren kreeg hij enorme hoofdpijn tijdens het bellen.

Bekijk het interview met Brian Stein op YouTube.

Op 20 februari 2007 verscheen een artikel over hem in de Daily Mail.

Brian Stein zette een professionele website op met ervaringen van elektrogevoeligen: Electromagnetic Man

Fotojournalist

Onderstaande is vertaald uit het Engels:

“Ik heb vijftien jaar lang een mobiele telefoon gebruikt, veertien daarvan zonder problemen. Daarna kreeg ik hevige pijn in mijn hoofd en oor, als ik de mobiele telefoon tegen mijn hoofd hield. Waarom zou die pijn psychosomatisch zijn? Ik doe de telefoon tegen mijn hoofd, onmiddellijk pijn, neem hem weg, pijn weg. Wat gebeurt hier? Dit kan niet!

Hoewel ik mijn mobiele telefoon minder ging gebruiken, ben ik niet helemaal gestopt. Waarom niet? Goede vraag. Men verzekerde mij dat het allemaal tijdelijk zou zijn en dat ik gek zou zijn om de wetenschappers, de medici en de media niet te geloven. Toen, op een dag, hield ik de telefoon tegen mijn hoofd en voelde als het ware een explosie in mijn hoofd. Zoveel pijn, dat ik de telefoon niet meer bij mijn hoofd kon houden. Dat kan niet!

Daarna kreeg ik dezelfde rare ervaring ook bij mijn computer, de televisie en in mijn auto. Later ook bij een gewone telefoon, video, wasmachine, vaatwasser enzovoort. Welke schade een mobiele telefoon dan ook kan aanrichten, bij mij was het gebeurd.

Mobiele telefoon vijf minuten bij je hoofd – pijn in je oor en hoofd. Geen mobiele telefoon – geen pijn. Wel mobiele telefoon – meteen weer pijn. Als je dit experiment honderd keer hebt gedaan, is het geen toeval meer.

Ik heb me opgegeven voor het onderzoek van Kings College (Londen), maar moest ervan afzien toen ik hoorde wat ze met mij wilden doen. Ik stelde een minder ingrijpende manier voor om mijn elektromagnetische gevoeligheid te bewijzen, maar daar werd niet naar geluisterd.

Ik heb me opgegeven voor het onderzoek van Essex University en ben bij de eerste drie sessies geweest. De vragenlijsten schenen alleen gericht op mijn financiële omstandigheden en stress in mijn leven. Deze mensen waren geen wetenschappers, maar psychologen. Zij konden mij niet eens de intensiteit van de straling van de antenne vertellen. Ze hadden bij het samenstellen van de test niemand met elektromagnetische overgevoeligheid geraadpleegd.

Ik ben met de testen begonnen, maar het ging mij zo slecht dat ik mij moest terugtrekken. Ik wist dubbelblind of de antennes aan stonden of niet. Hoe? Omdat ik bloedingen kreeg in mijn ingewanden. Dat overkomt mij namelijk als ik te lang bij een antenne verblijf. Interne bloedingen, dat kan niet psychosomatisch zijn, dacht ik.

Toen ik voor het eerst bloedde, ging ik naar een dokter. Hij verwees me naar een specialist. Die was heel aardig en vriendelijk totdat ik hem vertelde aan welke oorzaak ik denk. Toen werd ik de vijand. Een gek! Ik kreeg een spoeling en een colonoscopie – niets aan de hand. Toen ik vroeg waarom ik dan interne bloedingen had, zei de specialist zeer aggressief: ‘Er is geen reden waarom u zou bloeden!’. Hij wilde mijn ontlasting niet zien, wilde niet checken of het waar was wat ik zei of niet. Einde onderzoek, ga naar huis!

Zo is het als je elektromagnetisch overgevoelig bent. De onderzoeken worden zo vormgegeven dat de mensen die overgevoelig zijn uitgesloten worden. Men wenst geen degelijk onderzoek te doen. Stel vooral niet de voor de hand liggende vragen, ga er vanuit dat het onzin is en vertrouw op de wetenschappers, die – gesponsord door de mobiele telefoonindustrie – elektromagnetische overgevoeligheid onderzoeken. Niets om je druk over te maken. “

Nu heeft Brian Stein een kantoor zonder elektrische apparaten en een efficiënte secretaresse. Een deel van zijn tijd besteedt hij aan het overtuigen van anderen, dat het risico van elektromagnetische overgevoeligheid werkelijk bestaat.

Phil Inkley

The man living alone in the woods to escape Wi-Fi and mobile phones

Source: Laura Page, The Guardian.

Phil Inkley has fled civilisation to escape electromagnetic fields, which he believes cause nosebleeds, headaches, convulsions and blackouts. Laura Page meets him and investigates the condition known as ‘electromagnetic hypersensitivity’

Phil Inkley outsite his caravan in the woods

It takes me seven phone calls and five attempts on Skype before I manage to hold a conversation with Phil Inkley. When I visit him a week later I see that the wire from his laptop dangles precariously through his caravan window and over a few metres of wet woodland to a dongle concealed in a box in the far corner of the land. Sometimes it works.

After our conversations are repeatedly abandoned because of interference and delays, Phil cycles six miles to the nearest phone box. It is out of order. The next box contains no phone. Phil texts from a mobile phone he seldom dares to use to tell me the situation and adds: “You can see I’m not just physically isolated from people, it’s very difficult to speak to them remotely too.”

For Phil, it is this isolation which is one of the most difficult aspects of suffering from self-diagnosed electromagnetic hypersensitivity (EHS). Daily symptoms include nosebleeds, headaches, heart palpitations, lethargy and tinnitus. Electro-hypersensitive people attribute such symptoms to electromagnetic fields (EMFs) such as those emitted by Wi-Fi, mobile phones, DECT phones and certain light sources, and say symptoms worsen with close proximity.

Phil’s illness is totally dominating his life. He now lives in a caravan in the woods in Hampshire in an attempt to distance himself from EMFs. He is constantly worried that he will be asked to move on. When symptoms have been really bad he has retreated further into the forest, at one point living in an abandoned children’s den and cooking on an open fire.

“I’ve been through hellishly desperate times with this,” he says. “People don’t believe that EMFs are the cause of EHS and it gets you in such a state. You’re battling for your existence and people think it’s all in your head.” He breaks down in tears, not for the last time during our interview. The strain of his situation is taking its toll.

Solitary as Phil’s suffering seems, he is not alone. Estimates of the prevalence of EHS in the developed world vary, but most surveys indicate somewhere between 2% and 5%. The best-known sufferer is Dr. Gro Harlem Bruntland, the former prime minister of Norway, medical doctor and former director general of the World Health Organisation. She brought EHS into the mainstream when she said she was sensitive to radio waves from mobile phones in 2002. She was accused by some of scaremongering, and there is debate over whether she jumped or was pushed from the WHO. Either way, to the consternation of campaign groups, she has now gone quiet on the subject.

Phil Inkley in an abandoned den in Hampshire

Phil says he first experienced symptoms around the time that Wi-Fi came along. He had been working as a sound technician and, being from a “techy” background, regularly fixed computers for family and friends. After a day working around strong Wi-Fi he would feel pressure at his temples and fluttering pains in his chest.

It was when he encountered the very same symptoms tuning in a hands-free phone kit for his dad that he began searching for an explanation. “I looked online at some reports about EHS from independent scientists. I didn’t like what I was reading so tried to leave it [EMFs] alone,” he says.

While EHS is not very well understood, the probability of any serious health risks from EMFs have been widely rebutted by the WHO, national radiation authorities, the mobile phone industry and the majority of researchers.

There have been a number of studies testing the role of EMFs in causing EHS. Sufferers were exposed to EMFs similar to those that they attributed to the cause of their symptoms under single- or double-blind conditions. Most of these studies indicated that EHS individuals could not detect EMF exposure any more accurately than non-EHS individuals. A 2005 review of 31 of the experiments stated that EHS is unrelated to the presence of EMFs, but said that more research was required.

Some researchers have postulated that one possibility for the results is that subjects expected a negative effect and so experienced one, and that this can be expanded to explain why EHS sufferers feel symptoms when near to EMFs more generally. Another theory is that there are some other physical causes such as flickering lights or problems with visual display units (VDUs).

However, the methodology and analysis of the studies have been questioned by EHS sufferers, campaigners and some scientists. There have been claims that the studies were influenced by the huge political and financial implications of a link being found, a view backed by Prof Andrew Marino at Louisiana State University, whose own research does suggest links between mobile phone radiation and illness. He criticised the studies, saying they were sponsored by the communications companies Telenor and NetCom. Researchers have denied they were influenced in any way.

Phil is in firm agreement with those who believe that politics are at play. When I express doubt over the conspiracy theories, he reminds me that the tobacco industry managed to cover up the dangers of smoking for 40 years with apparent backing from the establishment.

He also compares current feelings about EHS to those about ME and Gulf war syndrome in the past – illnesses that were said not to really exist or be purely psychological and that, while still not fully understood, are now taken much more seriously.

Phil Inkley ‘I wanted to believe I was going mad.’

I ask him if he has considered that his symptoms could have a psychological cause.

“I wanted to believe I was going mad. It would have been easier,” he says. “But I knew I wasn’t. I hoped for a while that the gas boiler was leaking carbon monoxide and giving me headaches and that I was imagining the rest. But it wasn’t.”

After Phil’s illness started to worsen to include convulsions and blackouts he began to ask for help, but does not feel he has received any.

“I was getting really scared about what was happening to me but I thought, ‘This is England. I’ll just get in touch with the authorities and explain and they’ll sort it out.’ That’s how naive I was.”

Phil’s GP simply informed him that there was no convincing evidence that electromagnetic radiation has any detrimental health effects. He then contacted the Health Protection Agency, leaving several messages, but no one ever got back to him – until he received a voicemail telling him not to call again.

In 2005 the HPA reported that considering only whether electromagnetic radiation was a causative factor was not meeting the needs of sufferers, although continued research in this area was essential. Whatever the cause, EHS symptoms are real and they can be severe and extremely disabling. Sufferers are not getting the support they need.

Phil describes his condition as “living in a nuclear war”. He asks: “Can you imagine what it’s like when your environment becomes so aggressive to your health?” His voice trembles and he looks desperate.

Phil could certainly do with moral support and financial help to stop him slipping further towards the edge of society. But what he really wants is for people to believe he is right about the causes of EHS. He’d like more independent studies to be undertaken and seriously considered.

It is not clear whether more studies will be conducted in the near future. It’s even less clear that they will ever yield the results he is looking for.

CNET: The computer technician who’s allergic to technology

Source: CNET.

Phil Inkly, 36, now lives in the woods because, he says, gadgets give him nosebleeds, blackouts, and many other unpleasant things.

Imagine if you were a food critic and suddenly developed a wheat/dairy/corn/carb/fat allergy. Or what if you were a car mechanic and the smell of gas brought you out in itchy purple hives and then made you have convulsions?

This is the fate of computer technician Phil Inkly. Or, rather, former computer technician.

Inkly, you see, claims to be allergic to pretty much everything to do with, well, technology. You name it and it affects him. If it’s some kind of gadget, if it’s even a battery, it might give him nosebleeds, burning headaches, sleep problems, or even blackouts. These symptoms have caused him to move into the woods, as far away from technology as he can be.

And yet, as the Daily Mail reports, no doctor has diagnosed his condition. Instead, Inkly himself diagnosed it as Electromagnetic Hypersensitivity.

He lives in a small caravan in rural England and says his life has been completely destroyed. He has no friends, no love, and he doesn’t even know how seriously ill he might be. “I’m always ill and can only handle being in remote areas with little radiation so because of this, money is tight,” he told the Mail.

Inkly was not some reluctant techie. He told the Mail: “I’ve been passionate about technology from childhood, previously working as a sound engineer and tutor of music technology. I frequently repaired computers for family and friends — all was fine until things started going wireless.” He says he began to notice that things weren’t quite right when he was around computers and cell phones. Then he moved near to a former Army base. Since then, the symptoms have become only controllable by fleeing to the wilderness.

“Now I suffer from extreme pain on the side of my brain that I used to hold my phone to, and when I get nosebleeds it comes from the nostril on that side of my head too so I believe it’s linked,” he told the Mail.

Even when he moved into the woods, he felt pain that he says was caused by a nearby office that used phones. So he bought them phones that turn off the radiation when they’re not being used.

It’s not as if he’s avoided doctors. The problem is that the doctors can’t use modern technology to examine him. “There is a worry it could be a tumor or a hemorrhage and they have strongly recommended I have a brain scan, but of course I would be in so much pain if I did that,” he said. Couldn’t he be sedated first, perhaps?

Inkly isn’t the first to suffer similar symptoms. There are two French women, Anne Cautain and Bernadette Touloumond, who chose to live in a cave as their ultimate option. The most famous sufferer, though, is Dr. Gro Harlem Bruntland, the former prime minister of Norway. She has tried to get more attention paid to the condition since 2002.

Some, like Florida Gov. Charles Crist, have tried to do something. In 2009, he proclaimed May as Electromagnetic Sensitivity Awareness month. The World Health Organization, however, believes that these symptoms don’t necessarily reflect one single medical problem. Given that few in the medical profession seem to believe that the condition is real, it’s hard to imagine how Inkly can go on. What can he do? Opt to live in a cave too? Even then, what kind of life can he have?

It seems a great pity that medical science doesn’t seem to have done too much to discover whether symptoms such as Inkly’s can be definitively traced to electromagnetic signals.

Meanwhile, he must try and find a bubble to live in. But where?